Türk Ocağı Limasol’un “uçan çuval” lakaplı kalecisi, grup arkadaşlarının davetini kırmayarak “Kıbrıs’ta Demokrasi” toplantılarına katılmaya başladı. Ada’nın sürgün yemiş futbol kulübünün 18’lik kalecisinin, Türkiye’nin en tanınan siyasetçilerinden olacağı hayal dahi edilemezdi. Ekrem İmamoğlu’nun siyasi bir figüre dönüşme kıssasına gelin yakından bakalım.
Bu içerik Ali Yağız Baltacı’nın tweetleri kaynak alınarak hazırlanmıştır.
Kaynak: https://twitter.com/aybaltaci/status/…
Türk Ocağı Limasol grubu 1952’de Limasol’da kurulmuş, 1974 Barış Harekatı sonrası Ada’nın Kuzeyi’ne giden Türkler tarafından Girne’ye taşınmış fakat ismine dokunulmamıştı.
Bu ekip sırf Kıbrıs Türklerine değil, Türkiye’den gelen öğrencilere de kapılarını açmaya başladı.
Trabzonlu bir genç olan Ekrem de okumaya geldiği Kıbrıs’ta bu grupta kalecilik yapıyordu.
Siyasetle de birinci kere burada tanıştı. Gelin görün ki, Ekrem’in hem futbol mesleği hem de Kıbrıs macerası pek uzun sürmeyecekti.
1987’de ailesinin İstanbul’a taşınması sonrası kaydını İstanbul Üniversitesi’ne aldırdı.
Ada’dan ayrıldı. Uçan Çuval Ekrem’e kısa Kıbrıs günlerinden geriye iki hatıra kaldı. Kalecilik yaptığı Limasol kadrosu ve katıldığı demokrasi toplantıları.
Türkiye’ye döndükten sonra siyasetle ilgilenmeye başlayan genç Ekrem, SHP Genel Başkanı Erdal İnönü’yü beğeniyordu.
Ancak tercihi SHP değil Anavatan Partisi oldu. Babasını kıramamış; kentli muhafazakarların, sağ liberallerin partisi ANAP’ın Gençlik Kollarına katılmıştı.
2000’li yıllar geldiğinde Ekrem Bey de 30’lu yaşlarına giriş yaptı. 3 Kasım 2002’de Merkez Sağ görkemli bir gürültüyle yıkılmış; İslamcı köklerden gelen Ak Parti’ye teslim olmuştu.
DYP ve ANAP’a oy veren büyük halk kitleleri de ‘önemli ölçüde’ AK Parti’ye katıldı.
Ancak Ekrem Bey istisnalardan biriydi. Merkez Sağ’ın AK Parti’ye değil CHP’ye yakınlaşan toplumsal kesitine dahil oldu.
Atatürkçü fikirleri onu ırmağın sol yatağına sürüklemiş ve Merkez Sağ’ın CHP’ye yönelen temsilcilerinden olmuştu.
2002 ve 2003 yılları ortasında Trabzonspor’un idare konseyinde yer aldı.
Hayatını değiştirecek asıl kararı ise 2008 yılında verdi. CHP’ye üye oldu.
Beylikdüzü, İstanbul’un Güney Batı’sında, Marmara Denizi kıyısında atıl bir bölgeydi.
1999 Sarsıntısı sonrası kentten kaçan İstanbulluların uğrak yerlerinden olmuştu.
Kimsenin ismini sanını bilmediği bu küçük ilçe, Ekrem İmamoğlu’nun bahtını değiştirecekti.
2009 Yılında CHP’nin Beylikdüzü Belediye Lider adayı olmak istedi. Partisi tarafından uygun görülmedi.
Genel Lider Deniz Baykal, belediye başkanlığını veto ettiği bu genç adamı tamamen kaybetmek istemedi ve CHP Beylikdüzü İlçe Başkanı olarak atadı.
Ekrem İmamoğlu, bu fırsatı düzgün kullandı. CHP’nin ilçe halkıyla bağlantısını artırmak için Dayanışma Meskenleri ve Toplumsal yardım ağları kurdu.
Beylikdüzü, İmamoğlu’nun çalışmaları sayesinde 2010 Referandumu’nda HAYIR çıkan İstanbul’daki tek AK Parti ilçesi oldu.
Artık önü açık olan İmamoğlu, 2014 yılında bu sefer Belediye Lider Adayı yapıldı.
Kazandı. Beylikdüzü Belediye Başkanı oldu.
Başarılı geçen ilçe başkanlığı sonrası belediye başkanı olarak da sivrilen isimlerinden oldu.
Hayatını değiştirecek an ise 2018’in son günlerinde geldi. Kemal Kılıçdaroğlu, 31 Mart 2019 seçimlerinde CHP’nin İstanbul Büyükşehir adayının Ekrem İmamoğlu olduğunu açıkladı.
CHP, İstanbul’da 2009’da Kılıçdaroğlu, 2014’te ise Mustafa Sarıgül üzere tanınan isimlerle yarışa girmişti.
Ancak 2019’da siyasi geçmişi ilçe başkanlığı ve ilçe belediye başkanlığından ibaret olan Karadenizli bir iş insanından karar aldılar. Bu karar çok tartışıldı.
Koltuğu sallanan, kredileri tükenmiş Kılıçdaroğlu’nun son kumarıydı İmamoğlu.
Popüler ve güçlü bir siyasi figür yerine; günah bagajı olmayan; merkez sağ köklerden gelen, Karadenizli bir iş insanını dünyanın en büyük metropollerin birine lider adayı göstermekte karar kıldı.
İmamoğlu’nun yeteri kadar tanınan bir isim olmaması, kendisi için hem avantaj hem de dezavantajdı.
Avantajdı çünkü, CHP, İYİ Parti ve HDP tabanlarının birlikte oy vereceği bir ismin ideolojik istikametinin sivri olmaması gerekiyordu. Dezavantajdı zira, tanınmıyordu.
Üstüne üstlük karşısında AK Parti’nin en kıymetli isimlerinden, Erdoğan’ın yol arkadaşı, son başbakan ve TBMM Başkanı Binali Yıldırım vardı.
Tayyip Erdoğan, çok ehemmiyet verdiği İstanbul için riske girmek istememiş, çıkartabileceği en güçlü adayı İstanbul’a göndermişti.
Kampanyanın birinci günlerinde, İmamoğlu’nu Binali Yıldırım karşısında şanslı görenler pek de fazla değildi.
Bir tarafta devletin en üst seviye makamlarında bulunmuş, ülkenin en ağır toplarından Binali Yıldırım. Başka tarafta ise ismi sanı duyulmamış bir ilçe belediye lideri.
İstanbul’da 2017 referandumunda %51,5 HAYIR çıkmıştı. Bu matematiğin manası kolaydı, tüm muhalefet birleştiğinde İstanbul’da Cumhur İttifakı’nı geçebiliyordu.
Ancak bunun için tüm muhalefetin yekpare oyu gerekiyordu. Deveye hendek atlatmak bunu başarmaktan daha kolaydı.
Ekrem İmamoğlu, kampanyasına İstanbul’da değil Ankara’da başladı. Cumhurbaşkanı Erdoğan’ı ziyaret etti.
Kimilerince çok eleştirilen, bazılarınca yersiz ve gereksiz bulunan bu ziyaret, İmamoğlu’nun kampanyayı ölçülü bir lisanda yürüteceğinin bildirisiydi.
Nitekim de o denli oldu. Ekrem Bey ise 31 Mart sürecinde son derece çalışkan, serinkanlı ve dikkatli bir profil sergiledi.
25 Aralık’ta seçim çalışmalarına başlayan İmamoğlu, 31 Mart’ta sandıklar kurulana kadar bir an yerinde durmadı. 39 İlçeyi karış karış gezdi.
Ankara’da Mansur Yavaş’tan mutlak bir galibiyet bekleyen Millet İttifakı, İstanbul’da İmamoğlu’nun işinin daha güç olduğunu düşünüyordu.
Yavaş’ın üstüne ağırlaşan beklentiler, İmamoğlu’na dolaylı yoldan avantaj sağladı. Sivrilmeden, şimşekleri üzerine çekmeden çalıştı.
103 gün süren bu maraton boyunca İmamoğlu neredeyse hiçbir ideolojik çıkış yapmadı, “hizmet” temelli bir lisan inşa etti.
Bu halde de her gün biraz daha fazla beşere ulaştı.
103 günün sonunda Binali Yıldırım hala şanslı gözüken taraftı. Lakin artık kimse, Aralık ayında olduğu üzere İmamoğlu’nu hafife alamıyordu.
Takvimler 31 Mart 2019’a geldiğinde ise Türk siyasi tarihinde görülmemiş bir gece yaşanacaktı.
Bu o denli bir gece olacaktı ki, Ekrem İmamoğlu’nun 103 günlük seçim çalışmasından da, 11 yıllık siyasi hayatından da daha büyük izler bırakacaktı…
İmamoğlu, güne sabah saatlerinde Beylikdüzü Haldun Taner İlkokulu’nda ailesiyle birlikte oyunu kullanarak başladı.
Bu andan itibaren yaklaşık 20 saat sürecek bir hudut savaşı da başlamış oldu.
Saat 15.30 üzere Sarıyer’deki Seçim Merkezi’ne gelen İmamoğlu, 17.00’da sandıkların kapanmasıyla birlikte CHP İstanbul İl Başkanı Canan Kaftancıoğlu ile birlikte kameralar karşısına geçti.
Bu onun, önümüzdeki 16 saat içinde yapacağı 12 basın basın açıklamasının birincisiydi.
İstanbul’da saat 19:15’te birinci sonuçlar açıklandı. Binali Yıldırım’ın %51.83 oranıyla yarışı önde götürdüğü, Ekrem İmamoğlu’nun ise %45.55’te kaldığı görülüyordu.
Ak Partililer rahat bir nefes aldı, belirli ki Binali Yıldırım bu yarışı kolay kazanacaktı.
Herkes İstanbul’da Yıldırım’ın kazandığını düşünürken, Ekrem İmamoğlu kameraların karşısına geçti.
Veri girişlerinde manipülasyon yapıldığını, ilerleyen saatlerde sonucun değişeceğini söyledi. Bu konuşmayı İmamoğlu’nun gece boyunca yapacağı yeni açıklamalar takip edecekti.
Saatler 23:22’yi gösterdiğinde Yıldırım ile İmamoğlu ortasındaki 0y farkı 3500 oya indi. Herkes İmamoğlu’nun öne geçmesini beklerken bu sefer kameraların karşısına Binali Yıldırım geçti, seçimi 3000 oyla kazandığını ilan etti.
Seçim oldu bittiye getiriliyordu. Herkes İstanbul’daki bu hudut savaşına dikkat kesildi.
İki isim ortasında oy sayısı 3500’e inmiş, data girişleri durdurulmuştu. Ekrem İmamoğlu ise açıklama üstüne açıklama yaparak süreç hakkında insanları bilgilendirdi.
31 Mart’ı 1 Nisan’a bağlayan gece, İmamoğlu’nun her manada insanların gözünde çok yükseldiği bir gece oldu.
Ter kan içinde, yarım saatte bir açıklama yapan, tek bir oyun bile peşine düşen İmamoğlu, resmen karakter ve dirayet gösterisi yapıyordu.
Tüm Türkiye, hatta yabancı ajanslar, nefeslerini tutarak uykusuz bir gece geçirdi.
Sabah 7’ye kadar süren belirsizlik ve asap bozucu sürecin sonunda Yüksek Seçim Kurulu, Ekrem İmamoğlu’nun 27 bin küsür oy ile önde olduğunu kabul etti. Ekrem İmamoğlu seçimleri kazanmıştı.
Kazanılan seçimden çok daha kıymetli olan ise, siyasi iktidarın tüm “oldu bittilerine”, girilmeyen bilgilere, bekletilen açıklamalara, korsan zafer açıklamalarına rağmen; 24 saate yakın bir müddet verilen hudut savaşı ve çaba oldu.
Aslına bakarsanız 31 Mart 2019 gecesi, Cumhurbaşkanı Erdoğan için kıymetli bir fırsattı.
O gece, “çok az farkla” da olsa, Ekrem İmamoğlu’nun seçimi kazandığını kabul edip kendisini tebrik edebilirdi. Bunu tercih etmiş olsa iki kıymetli kazanım elde ederdi.
Demokrasiye ve sandığa hürmetini göstermiş olur; çok küçük farkla bile olsa kazanan adayı tebrik edip yenilgiyi kabul etmenin faziletini sergileyerek hakkındaki “otoriterlik” tenkitlerini bertaraf ederdi.
TR’de demokratik sistemin sağlıklı işlediğini ispatlardı.
Ancak Erdoğan, bu yolu tercih etmedi. Bunun yerine, tüm gücünü kullanarak seçimleri iptal ettirmeyi seçti.
Kendi siyasi prestijini, gücünü masaya koyarak yine seçimin önünü açtı. Bu karar, Erdoğan’ın siyasi hayatının en büyük mağlubiyetlerinden birini doğuracaktı.
İmamoğlu mazbatasını aldıktan kısa bir müddet sonra, 6 Mayıs’ta seçimleri iptal edildi. Seçimlerin tekrar edilmesine karar verildi.
‘Ekrem Başkan’ sloganları altında Saraçhane’de on binlerin önüne çıkan İmamoğlu, ‘Heyecanımız Yüksek’ kelamlarıyla çok kuvvetli bir konuşma yaptı.
Seçimin iptali gerçek bir kırılma oluşturdu. Türkiye genelinde #herşeyçokgüzelolacak furyası başladı.
Çok sayıda tanınmış isim, İmamoğlu’na dayanak açıklaması yaptı.
23 Haziran 2019’da yenilenen İstanbul Seçimleri ise iktidar için dehşetli bir bozgun oldu.
31 Mart’ta İmamoğlu’nun 27 bin oyla kazandığını kabul etmeyen Cumhur İttifakı, bu sefer 800 bin fark yedi.
Halk, 3 aylık kısır döngünün faturasını çok ağır kesmişti.
Cumhuriyet tarihinin gördüğü en büyük siyaset fenomeni Recep Tayyip Erdoğan, en güvendiği arkadaşını gönderdiği; bizatihi kendi gövdesini ortaya atıp kampanyayı yürüttüğü İstanbul’da hiçbir vakit hatırlamak istemeyeceği bir mağlubiyet yaşadı.
Beylikdüzü’nün 49 yaşındaki belediye başkanı, İstanbul’u kazanmakla kalmamış;
Erdoğan’ın lisanlara pelesenk olan ‘winner’ kimliğini yerle yeksan etmişti. Aslında en büyük kazanım bu oldu. Erdoğan, ısrar etmiş, bahsi büyütmüş, partiyi kaybetmişti.
Ekrem İmamoğlu’nun kazandığı bir kentin belediyesi değil; Erdoğan dominasyonu altında daima mağlubiyetler yaşayan milyonlara umut ve heyecan duygusuydu.
İmamoğlu, inat edip uğraş edildiğinde kazanılabileceğini ispatladı.
Bu sürecin bir öbür bildirisi ise Erdoğan karşısında muhalefet bloğunun birleşebileceğinin gösterilmesi oldu.
Ekrem İmamoğlu’na HDP ve İYİ Parti tabanı birlikte oy verdi. Bu kollektivizm, 2023 Genel Seçimleri’nin kazanma aritmatiğinin de anahtarı olarak gözüküyor.
Ekrem İmamoğlu, üç buçuk yıldır İstanbul Büyükşehir Belediye Başkanlığı misyonunu sürdürüyor.
Bu üç buçuk yıl, kendisi ismine çeşitli inişlere ve çıkışlara sahne olsa da; 23 Haziran 2019 karizmasını ‘önemli ölçüde’ müdafaayı başardı.
2023 Genel Seçimleri öncesi Altılı Masa’nın ismi en çok geçen üç Cumhurbaşkanı adayından birisi pozisyonunda.
Aday olup olmayacağı tartışmaları bir kenara, alacağı ceza ile siyasi yasaklı hale gelmesi de ihtimaller ortasında.
üm tartışmalardan, yorumlardan ve ihtimallerden azade; elimizde somut gerçeklik şu:
Ekrem İmamoğlu, Türkiye’nin dört ana sosyolojik kümesinin tamamından oy alabilecek potansiyele sahip olduğunu ispatladığı gerçeği. Gerçek bir kıssaya sahip.
Diğer taraftan, kendisine yönelik tenkitlerin tamamına yakını; Erdoğan’a benzeyen dominant bir karaktere sahip olduğu, Erdoğan’ın yetkileriyle Cumhurbaşkanı seçildiğinde, ülkeyi şeffaf bir demokratik düzleme oturtamayacağı tarafında.
İmamoğlu’nun siyasi mesleğinin nereye evrileceğini göreceğiz. An prestijiyle elimizde olan; Kıbrıs’ta sürgün yemiş bir futbol kulübünün yarı-profesyonel oyuncularının ‘demokrasi sohbetlerinin’; Türkiye’nin 2020’li yıllarının en reaktif siyasetçilerinden birini doğurduğu.